Σχεδόν μισός αιώνας έχει περάσει από τότε που ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καθιέρωσε την 8η Μαρτίου ως τη «Διεθνή μέρα εορτασμού των επιτευγμάτων των γυναικών».

Δεκαετίες πριν, το φεμινιστικό κίνημα, με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του, τις εσωτερικές του αντιφάσεις και τις ισορροπίες του, γονιμοποίησε την κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή με ιδέες, προτάγματα και ισχυρά επιχειρήματα ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις, επιδιώκοντας σθεναρά την εξάλειψη των «φυσικοποιημένων» φυλετικών, οικονομικών, πολιτιστικών ή γλωσσικών διαχωρισμών, που ανιχνεύονται, άλλοτε απροκάλυπτα και άλλοτε άρρητα, σε όλα τα επίπεδα ζωής και δράσης κάθε γυναίκας.

Έκτοτε, έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, τουλάχιστον στις φιλοπρόοδες χώρες του πλανήτη. Ωστόσο, υπολείπεται ακόμη μετρήσιμη απόσταση από τη θεσμική, συνταγματική αλλά και κοινωνική κατοχύρωση της ισότητας των φύλων.

Η επίτευξή της προϋποθέτει την πλήρωση πλήθους παραμέτρων που, πέραν του ίδιου του συντάγματος, των διακηρύξεων και των διεθνών εορτασμών, άπτονται κυρίως της ίδιας μας της κριτικής, αναστοχαστικής στάσης απέναντι στην έννοια της διάκρισης και σε όλα τα συμφραζόμενα της. Στη σκέψη κάθε άνδρα, η Γυναίκα είναι το πρόσωπο – φορέας όλων των θαυμαστών ιδιοτήτων: Είναι η μητέρα, η σύζυγος, η μάνα των παιδιών, η γιαγιά, η σύντροφος ζωής, η φίλη, η αγαπημένη, η συνάδελφος, η συμφοιτήτρια, το άλλο μισό της ύπαρξης του.

Ταυτόχρονα, είναι εκείνη που «φυσιολογικά» αναλαμβάνει ρόλους και υποχρεώσεις, κυρίως εντός αλλά και εκτός οικίας, τους οποίους οφείλει να υπηρετεί με την «γνωστή» γυναικεία οργανωτικότητα, συνέπεια, ευαισθησία, φαντασία, υπερβολή ακόμη και πονηριά.

Ακόμη και ο λόγος μας, συχνά ακόμη κι εμάς των γυναικών, αναπαράγει τα καλά ριζωμένα στη συνείδηση και στην καθημερινή μας πρακτική έμφυλα στερεότυπα.

Η αποδόμηση της «φυσικοποίησης» της ανδρικής κυριαρχίας, είναι η πιο ισχυρή πρόκληση. Σε αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε να συνεργαστούμε ενσυνείδητα και πεισματικά, πρωτίστως ως άνθρωποι με κοινές ανάγκες, στόχους, όνειρα και επιδιώξεις. Ισότιμα και δίκαια. Ειλικρινά και έντιμα. Με σεβασμό στους διακριτούς ρόλους και τα δικαιώματα του καθενός, χωρίς το κριτήριο του βιολογικού ή κοινωνικού φύλου. Απαλλαγμένοι από διχοτομικές αναφορές στο Φύλο, απελευθερωμένοι από νομιμοποιητικές των διακρίσεων, ιδέες και πρακτικές.

Στο Δήμο Ρεθύμνης, είναι διακριτή, διαχρονικά, η αριθμητική υπεροχή των γυναικών σε θέσεις ευθύνης. Η γνώση, η κατάρτιση, οι ικανότητες, η εμπειρία, η επιτυχής ανταπόκριση στις απαιτήσεις κάθε εργασιακού τομέα, ήταν και παραμένουν τα κριτήρια επαγγελματικής τους ανέλιξης. Το φύλο ουδέποτε αποτέλεσε μέτρο αξιολόγησης. Και όπως επιβεβαιώνεται καθημερινά, μόνον τα προσόντα, τυπικά και ουσιαστικά, μπορούν να εγγυηθούν την πρόοδο.

Πλέον είναι σαφές ότι οι γυναίκες διεκδικούν τον επαναπροσδιορισμό της θέση τους στην πραγματικότητα με όρους που αντλούν από την ίδια την πραγματικότητα. Οι πρόσφατες καταγγελίες περί κακοποίησης και σεξουαλικής παρενόχλησης που απασχολούν το χώρο του πολιτισμού και αθλητισμού στη χώρα, αυτό υποδεικνύουν.

Ήρθε η ώρα να ειπωθούν και να εισακουστούν αλήθειες. Είναι η εποχή που πρέπει να κοιτάξουμε όλοι με τόλμη της άβυσσό τους. Η κοινωνία μας, αλλάζει. Αν θέλουμε να είμαστε μέρος αυτής της συναρπαστικής αλλαγής, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε μαζί, άνδρες και γυναίκες, τους όρους της συνύπαρξης και της συμπόρευσής μας. Με όρους σύνθεσης και όχι συγκρουσιακής αντίθεσης. Με σεβασμό στο δικαίωμα έκαστου να διεκδικήσει με την αξιοσύνη του και να κατακτήσει αυτό που αξίζει.

Αν το πετύχουμε, ο εορτασμός της Ημέρας της Γυναίκας, θα επιβιώσει μόνον ως υπόμνηση της διαδρομής που διένυσε η εξέλιξη της ίδιας μας της προσωπικής και κοινωνικής ύπαρξης.